ThreeWitches

Powiem Wam, że mam już powoli dość tych koronawirusów (cytując klasyka) kurwa jego w dupę zapierdolona mać… Dalej będzie więcej kultury, uwierzcie mi..
Wiosna rozkwita i kusi obietnicą spacerów, podziwiania kwitnących drzew, zapachów, zielonych przestrzeni w pełnej krasie, a tak naprawdę najwięcej widziałam dziś z okna samochodu. Nie wiem jaka „mądra głowa” wymyśliła zakaz wstępu do lasu :/ Boją się pierwszego na świecie przypadku koronawirusa u brzozy? Dobrze, że jednak te 30 lat temu Dziadzika podkusiło z tą działką jednak. Nasza przestrzeń 31m2 jest dzięki temu nieco powiększona.
Tej wiosny staramy się zawalczyć o trawnik, co bezskutecznie robimy co roku! Ja nie wiem, co my robimy nie tak! Odżywki, mieszanki nasion, (w miarę) regularne koszenie, antymech, antykoniczyna, antychuje muje a ciągle więcej perzu i łysych placków niż trawy  Z ogromnym grzechem zazdrości zaglądam sąsiadom przez płoty jaką mają gęstą soczystą trawę! Niby taka zwykła trawa, a nie łatwa rzecz! No ale cóż, uczymy się całe życie..
Myślałam sobie tym, co napisała Monika, żeby zrobić dla siebie coś twórczego… Ileż miałam planów, ile to razy mówiłam sobie „wezmę się za to, za tamto…” , „spróbuję tego…” Chciałabym poszerzyć swoje horyzonty poza klejenie zajączka wielkanocnego z pudełka i jakiejś książki od czasu do czasu..  Czasu, czasu.. Właśnie, mam wrażenie, że kompletnie nie panuję nad swoim CZASEM! Muszę robić coś totalnie źle z jego organizacją. Wiecznie gdzieś mi ucieka. Ani się obejrzę a już jest godz.20, oglądam się za siebie, na wcześniejsze godziny i myślę… „Co ja właściwie dzisiaj zrobiłam?” A przecież nie siedziałam na dupie! Z ogromnym podziwem patrzę na osoby, które mają pracę, rodzinę i czas na swoje pasje, zainteresowania, wyjazdy i do tego idealnie czyste domy (choć tego ostatniego nie jestem na 100% pewna). Doba tak samo długa jak moja, tak samo wypełniona, ale rzeczami kompletnie odmiennymi. Czuję, że osiadłam na jakiejś mieliźnie i obrastam glonami. Patrzę, podziwiam i wiem tylko tyle na ile sięga wzrok.
No, to  się troszkę poużalałam ;)

Buziaczki, przytulaski
Doners

Ps. Spróbuje obczaić, co z tym dodawaniem zdjęć tutaj!

Przepraszam, ze poprzednia notka jest taka nieestetyczna. Choc spedzilam kilkanascie minut nad tym, nie udalo mi sie wyrownac tej czcionki, tylko sie wkurzylam niepotrzebnie i cala wena poszla w pizdu. Postanowilam juz nie kombinowac z wielkoscia czcionek, po prostu :/  Chcialam duzo napisac, mialam sporo przemyslec, als sprawy techniczne mnie wybily. 
Moze jeszcze raz- wiosna i wszyscy siedza w swoich ogrodach. 
Strasznie mi sie nic nie chce, od dwoch dni mam plan odkurzyc, ale nie moge sie zebrac. Nie wiem dlaczego taki len mnie ogarnac, wszak juz dwa miesiace nie pracuje, ale dopiero od paru dni mam lenia giganta. Az mi troche glupio, bo gdy ktos zapyta jak mi minal dzien/ co robilam- odpowiem NIC. Cos tam sie pokrece, umyje naczynia, wyjde z psem, cos ugotuje. Ale ogolnie to nic nie robie i ciagle chce mi sie spac. Mam wizje, ze to a/ albo wreszcie dopadla mnie zapowiadana od lat przez lekarzy cukrzyca b/ efekt mega dlugiego okresu c/ jakis spoziony zaplon przesilenia wiosennego. No zwyczajnie nie chce mi sie i nie mam sily, najchetniej bym spala pol dnia. :/ I to wbrew pozorom wcale nie jest fajne.

Wszyscy tez troche dostajemy na banie przez to zamkniecie. Nie mowie, ze moj swiat sie zawalil, bo jak wiadomo, ja nie mam przyjaciol czy znajomych, z ktorymi nagle nie moge sie spotkac. Wlasciwie to czy wirus czy jego brak- ja glownie siedze w domu. 
A teraz jeszcze mama w nim ciagle jest i choc ogolnie dobrze sie dogadujemy, to po kilku dniach zaczynamy dzialac sobie na nerwy. Choc przeciez mamy duzy dom. 
Naprawde wspolczuje ludziom, ktorzy musza w kilka osob przebywac na malej przestrzeni ( tak Ziom, m in Tobie ). Choc wiem, ze to tez kwestia przyzwyczajen i charakteru. Ja sie strasznie zle czuje nie majac wlasnej przestrzeni, nie moglabym 24h byc z kims w jednym pomieszczeniu, bo bym sie udusila, nawet, gdyby to bylaby najblizsza mi osoba. Ja zwyczajnie potrzebuje odosobnienia, wytchnienia od czyjejs obecnosci. Ale nie mowie o potrzebie samotnosci- samotnosc to straszne gowno. 
Apropos zamkniecia- narzekamy, ze trzeba siedziec w domu, sama marudze przeciez, a jakies kilka dni temu zdalam sobie sprawe, ze co maja powiedziec ludzie, u ktorych w domu jest przemoc na porzadku dziennym.

Jak wiemy, naleze do jednej z grup wsparcia dla ludzi z Pierdolcem wszelakim. I tam wlasnie pojawiaja sie posty typu, ze ktos jest skazany na kogos, nie ma dokad isc, ani uciec gdy ktos z rodziny pije/ bije. Nawet tymczasowo, jak to zawsze bylo - do chlopaka/dziewczyny/rodziny. Ci ludzie musza siedziec w domach i to jest dopiero dramat :(  

Dlatego nie ma co narzekac, bo choc wydaje sie, ze ochujec idzie z tej niepewnosci, zamkniecia i wyczekiwania na lepsze dni, to jednak inni maja naprawde przejebane.

Koncze, ide zapalic

K. 

Dzien dobry! Siedze sobie na ogrodzie w ten piekny dzien i staram sie rozkoszowac piekna pogoda, a nie jest latwo. Mam tu totalne stereo muzyczne- sasiad z lewej slucha latino radio, sasiad z prawej jakiegos pop wyjca. Do tego ten z prawej cos maluje i co jakis czas dociera do mnie zapach farby, co jest srednio mile, gdy chce sie relaksowac. Niby jestem troche zla, bo ciezko sie skupic na czymkolwiek, a muzyka z kazdej strony zaglusza spiew ptakow, ale z tez rozumiem, teraz kazdy korzysta z pogody jak moze, a wyjechac nigdzie nie wolno, wiec wszyscy siedzimy na ogrodach. I tak ciesze sie, ze mam ten ogrod, bo gdybym mieszkala w tym malym mieszkaniu na Irwell to bym serio w glowe dostala- tam nie bylo nawet balkonu! 
( Nie wiem dlaczego rozjechal mi sie tu tekst, ja pierdole, jeszcze musze sie nauczyc tych ustawien ) 

Po wielkich staraniach, udalo mi sie tu dodac zdjecie. Jak widac, Walt cieszy sie z wiosny. 

04/04/2020 

Wiec jest juz Wiosna. 

D. przyslala zdjecia z dzialki i zaraz lawina wspomnien i skojarzen. 

Nie dziwie sie D. bo tez by mnie rozbolala glowa, ale chyba z nadmiaru wrazen. 

Patrze na jej zdjecia roslinek i tego jak ladnie sie zieleni ale skrycie zerkam po katach tych zdjec i szukam naszych dawnych sladow. 

Moze w tle uda sie dopatrzec cienia bramki na dzialce i drucianego plotu? Moze okno do kuchni gdzies sie narysuje, albo moze zarys tarasu od Sasiadow?

Zawsze mi sie kojarzy poczatek Wiosny z moim i D. umawianiem sie na sprzatanie domku na dzialce, zwykle byla juz wiosna w pelni ale to umawianie sie bylo zwykle kilka tygodni juz wczesniej, zaplanowane i zaklepane. Poczatki byly niesmiale wiec pod okiem Babci. Po kilka takich Wiosnach nabralysmy Babcinego zaufania i same potrafilysmy wszystko ogarnac. Jak trzeba. Checi byly zawsze ogromne i zapal zwykle tez. 

Kurz, i myszy (D.pamietasz?) i wietrzenie poscieli i pucowanie lodowki oraz okien ( i chicha nadzieja, zeby to duzo okno najwiejsze z framugi nie wypadlo :) )

I tak co roku zawsze gdzies w kwietniu tak sobie o tym mysle, zerkajac na zakurzone parapety we wlasnym domu - ze juz czas.

Czas na wietrzenie, nowy sezon, okna otwarte, odkurzanie, smieci wyrzucanie, szorowanie i czekania na slonce. 

Tak jak nie ma sladu po myszach - nic nie zostalo po zimie i my tez szukamy slonca jak najwiecej i tego nowego.

Niech bedzie duzo nowego, zielonego, swiezego i glodnego. 

Idzie Wiosna i oby zdjec od D. dzialkowych bylo jak najwiecej :) 

04/04/2020

Sobota. 

Mialo byc slonce od rana a sa chmury. 

Zaczne od tego, ze chcialam dodac ilustracje do mojego wpisu ale nic sie nie zapisuje wiec bede musiala pogadac z K. bo zapewne robie cos zle. Mama do mnie pisze, w sprawie wczorajszego kurczaka, ktorego zostawila mi na schodach przed domem, ciagle sie z tego smiejemy - do czego to dochodzi ludzie sobie podrzucaja zakupy z cyklu zostaw torbe przed drzwiami - zapukaj - i uciekaj! :) (tak tez spedzilam swoje urodziny w poniedzialek rowniez, Mama rowniez rozpoczela to poranne pukanie). 

To moj dzisiaj czwarty wolny dzien od pracy. Poprzednie trzy spedzilam na: zamawianiu kwiatow do ogrodka, czytaniu o roslinach, czytaniu o zdrowym odzywianiu, czytaniu o wirusie, czytaniu o modzie, czytaniu jak ugotowac poached egg najlepiej, spacerowaniu, ogladaniu dokumentow o rekinach zjadajacych ludzi, podpisaniu petycji zeby nie polowac na te rekiny, planowaniu jak wyciagnac rowery ze schowka bo juz nowy sezon jest przeciez, sluchaniu o tym ile bedzie pajakow w tym schowku na pewno, gadaniu o bzdurach, zawracaniu wszyskim glowy pisaniem i dzwonieniem. 

Poki co z jajka poached wyszly nici, rowery sa ciagle w schowku, petycja podpisana i udalo mi sie nawert skontaktowac z kolezanka, z czasow tzw dawnych z ktora nie rozmawialam chyba z trzy lata a nie widzialam sie z lat pietnascie. Umowilysmy sie na telefon na poniedzialek. Kolezanka utknela w wynajmowanym pokoju w Szkocji. To znaczy miala odebrac klucze do nowego domu w ten poniedzialek.. no ale wirus i wiadomo... Z odbioru kluczy wyszly nici, dom stoi bez dachu obecnie.. Czekaj ja lato wiec na tym pokoju ale jest dobrej mysli, bo wirus i wiadomo - sa rzeczy wazniejsze, rodzice zdrowi wiec jest dobrze. 

Rozmawialam rowniez z Kolezanka R. z pracy. R. wyjechala kiedys do Japonii uczyc angielskiego i przy okazji odkryla w sobie talent do pisania. Wrocila do Anglii i zrobila kurs na copywritera no i zaczela prace z nami wiec tez naturalnie wszystko zawiesila na kolku i z copywriting wyszly troche nici, a ze w lutym wyszla za maz to juz w ogole nie miala do tego glowy wcale. Wiec rozmawiam z R. i sie pytam jakie ma plany na weekend (dzisiaj to brzmi troche jak zart, bo w sumie co mozna powiedziec?). R. mowi: Wiesz Monika w ten weekend wracam do pisania. Chce zrobic cos tworczego dla siebie. Wracam do korzeni.

I tego wlasnie wszystkim i sobie dzisiaj zycze najbardziej.